Αγαπητέ Αλέξανδρε ή Αλέξη, αν προτιμάς.
Κλείνει στις 6/12 ένας χρόνος από το αδόκητο πέρασμα σου από εδώ, εκεί που είσαι τώρα. Στο διάστημα αυτό αλλάξαν κάποια πράγματα. Μετά από εκείνο το γεγονός στην οδό Τζαβέλλα (που τώρα έχει το όνομά σου) πολύς κόσμος θύμωσε λυπήθηκε και εξεγέρθηκε. Σχολεία και πανεπιστήμια τελούσαν υπό κατάλυψη και το κέντρο της Αθήνας είχε παραλύσει από την ασυγκράτητη αγανάκτηση του κόσμου, κυρίως των παιδιών της γενιάς μας.
Η διαμαρτυρία αυτή που κάποιοι τη λένε εξέγερση αμαυρώθηκε από έκτροπα που κάναν χουλιγκάνοι, ασφαλίτες, άνθρωποι που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, και κομπλεξικοί. Η κοινή γνώμη έστρεψε την προσοχή από την ουσία της διαμαρτυρίας στα επεισόδια, με τους γνωστούς-πασίγνωστους βασικούς υπεύθυνους δημοσιογράφους και «πνευματικούς» ανθρώπους. Τα κόμματα της αριστεράς δείξαν πολύ λίγα σε αυτή τη κατάσταση ενώ έπρεπε να πρωτοστατούν. Το ΚΚΕ το οποίο παραδοσιακά τηρεί επιφυλακτικότητα στην αυθόρμητη εξέγερση έσπευσε να διαχωρίσει τη θέση του με χωριστές πορείες και (εκούσια ή ακούσια) τήρησε στο όνομα της ιδεολογικής καθαρότητας στάση νομιμοφροσύνης και ήταν ανασχετικός παράγοντας. Ο Συνασπισμός από την άλλη αφού αμφιταλαντεύτηκε και διαχωρίστηκε στο θέμα αυτό, άλλοι λέγαν συμπαραστεκόμαστε άλλοι «χαλάστηκαν» και με την κατάληψη των πανεπιστημίων και τις πορείες. Φάνηκε δυστυχώς ότι προσπάθησε να εκμεταλλευτεί την «εξέγερση» για να πάρει ψήφους από τον νέο κόσμο (μέσω του Σύριζα) και να στατολογήσει μέλη η νεολαία του.
Παρόλα αυτά ο περσινός Δεκέμβρης δίδαξε πολλά. Κατ’ αρχάς απέδειξαν οι επόμενες μέρες ότι το τελευταίο γεγονός που έζησες δεν ήταν τυχαίο.
Πολλοί νέοι φυλακίστηκαν λόγω της αγανάχτησής τους αυτής, μετανάστης λίγους μήνες αργότερα ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου, προσάγονται στην ασφάλεια καθημερινά πολίτες λόγω «ύποπτης φάτσας». Αλέξη να ξέρεις ότι είσαι το σύμβολο της γενιάς σου. Μιας γενιάς που δέχεται ριπές από παντού και δεν μπορεί να τις σταματήσει όλες. Πληρώνει η γενιά μας μια κρίση στην οποία δεν έχει κανένα μερίδιο ευθύνης. Την αναγκάζουν να μένει σε ένα περιβάλλον κατεστραμένο από τις πυρκαγιές, την αδιαφορία των αρμοδίων και τον εύκολο πλουτισμό. Την ταίζουν όλη μέρα σκουπίδια μέσω των εφημερίδων των τηλεοράσεων και εσχάτως και του internet. Την αφήνουν στο έλεος της παχυσαρκίας που τη μαστίζει και θα την οδηγήσει εκεί που είσαι, κάμποσα χρόνια πριν από την ώρα της. Μιας γενιάς, που ήδη κομμάτι της βασσανίζεται από καρκίνο στα νοσοκομεία των παίδων και στα ειδικά κέντρα. Που χάνει την ζωή της στη άσφαλτο. Όλα τα παραπάνω συμβαίνουν, είτε λόγω αδιαφορίας, είτε ακόμα χειρότερα επειδή παράγουν πλούτο. Αυτό το κίνημα που πυροδοτήθηκε τότε έσβησε λίγο πρόωρα και άδοξα. Όμως αποτέλεσε ένα σπέρμα γόνιμο. Πολλά κινήματα έχουν αναπτυχθεί από τότε. Ομάδες πολιτών κρατάνε στην Αθήνα αυτοδιαχειριζόμενους χώρους. Δραστηριοποιούνται σε θέματα μεταναστών, ξεσηκώνονται εναντίον της περιβαλλοντικής καταστροφής, και αντιστέκονται ενάντια στη προοπτική να γίνουν έμμισθοι σκλάβοι. Αντιλήφθηκαν οι νέοι της γενιάς μας πως δεν έχουν να περιμένουν τίποτα πίσω από τις στοιχίσεις σε κόμματα, κάτι που της είχε στοιχίσει στο παρελθόν. Αντιλήφθηκαν πως έχουν να κερδίσουν από την αλληλεγγύη που αναπτύσουν μεταξύ τους και από τις μορφές πάλης που τους κάνουν νικητές και αγωνιστές. Ήδη η καθημερινή αντίσταση σε μια κοινωνία που τους θέλει ανταγωνιστικούς και ατομικιστές φαίνεται. Φαίνεται στα περισσότερα χαμόγελα και στην άρνηση μεγάλου τμήματός της να στηρίξει την κοινωνία της κατανάλωσης
Εσύ τώρα θα κάνεις παρέα με τους συνομηλίκους σου και επίσης αδικοχαμένους Καλτεζά, Κομνηνό, θα σου κάνει μαθήματα ο Τεμπονέρας και θα το σκας για να ακούσεις τους μεγάλους μουσικούς που κάθονται κάπου εκεί. Το γράμμα αυτό μάλλον δεν θα αποσταλεί σε εσένα αλλά μου έκανε καλό που στο έγραψα . Σου δίνω και ένα όρκο. Όσο μπορώ θα αποτρέψω άλλοι νέοι να χάνονται άδικα από σφαίρες και «σφαίρες» στιγμιαία ή σιγά σιγά
Ο 5 χρόνια μεγαλύτερος του Αλέξη
Δημήτρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου