ΞΥΛΟ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ

του Μάριου Μιχαηλίδη


Ο κόσμος είδε το πρώτο βίντεο. Μια ομάδα μαχητικών εκπαιδευτικών, πρωτοπόρων στην τάξη, στο σχολείο και στους αγώνες, να βιντεοσκοπείται από το κρατικό κανάλι για να ακουστούν οι απόψεις της. Απόψεις όχι τυχαίες, αλλά βγαλμένες μέσα από τη «φωτιά» των κινητοποιήσεων στο χώρο της Παιδείας, ξαναδουλεμένες μέσα στην όξυνση της κρίσης και των νομοθετικών «τομών» του Υπ. Παιδείας.
Οι εκπαιδευτικοί αυτοί δεν περίμεναν την ηλεκτρονική διαβούλευση από το σπιτικό τους υπολογιστή αλλά ζήτησαν να κάνουν μια ζωντανή παρέμβαση στην εκπομπή, που θα παρουσίαζε την Υπ. Παιδείας και τις εκπαιδευτικές της «καινοτομίες». Να υπενθυμίσει ότι μια από τις «καινοτομίες» αυτές είναι και το πέταγμα χιλιάδων εκπαιδευτικών στο δρόμο, απαραίτητο αξεσουάρ του σχολείου της αγοράς, που προωθείται από το Υπουργείο. Εμφανής απόδειξη της δημοκρατικότητας της ΕΡΤ, του Υπ. Παιδείας, του Υπ. «Προστασίας» του πολίτη και άλλων θεσμών της κοινωνίας ήταν το ματωμένο καρούμπαλο του εκπροσώπου των καθηγητών, η λαχανιασμένη του φωνή, το αναστατωμένο πρόσωπο μετά την πάλη με τους ροπαλοφόρους «προστάτες» του.
Μετά, έπαιξε το δεύτερο βίντεο. Το τι είπε η Υπουργός Παιδείας σε αυτό αξίζει μια μακροσκελή ανάλυση και απάντηση. Βέβαια, οι εκπαιδευτικοί ξέρουν ότι αν τους είχε απέναντι ως συζητητές θα έκαναν «σκόνη» τα όσα είπε περί σχολείου. (Γι΄ αυτό και δεν ήθελε διάλογο)! Εμείς ας σταθούμε σε ένα και μόνο σημείο, μια όντως μεγάλη αλήθεια, το σημαντικότερο στοιχείο της «εκπαιδευτικής» μεταρρύθμισης, τόσο κατά τα λόγια της Υπουργού όσο και κατά τη δική μας κρίση (με εντελώς αντίθετη, εννοείται, αξιολόγηση): στην ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΣΠΟΥΔΩΝ στα σχολεία. Αναφέρθηκε στο περιεχόμενο των μαθημάτων, στο «ζουμί» της εκπαιδευτικής διαδικασίας.
Η Υπουργός είπε ότι θα αντικαταστήσει το υπάρχον Πρόγραμμα Σπουδών με ένα άλλο, που δεν θα καθορίζει το μάθημα με το νι και με το σίγμα, αλλά θα ορίζει στόχους για μάθηση, τους οποίους ο κάθε εκπαιδευτικός θα υπηρετεί με το δικό του τρόπο, ανάλογα με τις δυνατότητες, τις ανάγκες της τάξης του κλπ. Και, μάλιστα, χωρίς παπαγαλία.
Κατ΄ αρχήν, η κατάργηση της αποστήθισης μπορεί να γίνει με το οποιοδήποτε πρόγραμμα σπουδών. Απαιτεί μια άλλη κουλτούρα διδασκαλίας και μάθησης, η οποία, κυρίως στην Ελλάδα, καθορίζεται από τις διαβόητες εισαγωγικές εξετάσεις στα Πανεπιστήμια, τις «κονσέρβες» των φροντιστηρίων, τη βαθμοθηρία κλπ.
Δεύτερο, οι ίδιες αρχές είχαν αναγγελθεί, νομοθετηθεί και τεθεί σε υλοποίηση από προηγούμενο Υπ. Παιδείας του ΠΑΣΟΚ, τον κ. Ευθυμίου. Τότε μίλησαν για Πλαίσιο Προγράμματος Σπουδών και, μάλιστα, διαθεματικό, για περιγραφή στόχων και ευελιξία των εκπαιδευτικών, για υλικά από τα νέα σχολικά βιβλία αλλά και εξωσχολικά, το Ίντερνεντ, εγκυκλοπαίδειες κλπ. Τι έγινε αυτή η κοσμογονία; Αξιολογήθηκε και θεωρήθηκε ανεπαρκής ή η νέα Υπουργός Παιδείας, ανταγωνίστρια του προηγούμενου (του ίδιου κόμματος), θα βάλει τα ίδια ρούχα στο Μανωλιό;
Όχι, τα παραπάνω ισχύουν μόνο δευτερευόντως, Το κύριο είναι ότι τώρα, με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα, θα προσπαθήσουν να υλοποιήσουν το σχέδιο της ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ ΤΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ ΑΠΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΣΕ ΣΧΟΛΕΙΟ. Αυτή η διαφοροποίηση δε θα αφορά σε διαφορετικά παραδείγματα και προβλήματα, με τα οποία διαφορετικοί εκπαιδευτικοί θα διδάξουν σε διαφορετικές συνθήκες το ΙΔΙΟ γνωστικό αντικείμενο, όπως τη διαίρεση, τη ρύπανση του περιβάλλοντος, την κλίση των ρημάτων. Η ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ ΤΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ, ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΟΥΝ, ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΤΩΝ ΓΝΩΣΕΩΝ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΜΑΘΗΜΑ Η ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ.
Έτσι, σε κάποιο σχολείο «αυξημένης αυτονομίας» θα διδάσκονται πιο απαιτητικά Μαθηματικά, Γλώσσα ή Φυσική σε σχέση με ένα άλλο. Επίσης, σε ένα θα διδάσκεται προχωρημένη Χημεία ενώ σε κάποιο άλλο μια «διαθεματική σούπα» μελέτης περιβάλλοντος με κάποιες χρηστικές (επιφανειακές) «γνώσεις» Χημείας (αλά ΣΔΕ σήμερα). Το πιο επικίνδυνο: θα δίνεται η ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ από τους γονείς ανάλογα με τα μαθήματα που προσφέρει, ώστε να καλύπτει την εκπαιδευτική ανισότητα με το «ιερό δικαίωμα της ελεύθερης απόφασης» μαθητών και γονιών. Αυτό το μοντέλο λειτουργεί εδώ και πολλά χρόνια κύρια στον αγγλοσαξονικό αλλά και στο σκανδιναβικό χώρο.
Οι παραπάνω αλλαγές θα έχουν και μια οργανωτική βάση: τη δυνατότητα και ανάγκη κάθε σχολείου να «συνδεθεί» με την «αγορά» και να βρει κανάλια συμπλήρωσης της ανεπαρκούς δημοτικής («Καλλικράτης») χρηματοδότησής του. Ποια τα αποτελέσματα:
Πρώτο: η μεγαλύτερη δυνατή υποταγή του σχολείου στα άμεσα συμφέροντα κάθε επιχειρηματία και η υποβάθμιση της Παιδείας σε «κατάρτιση», σε εκμάθηση επιφανειακών και βραχύχρονων «δεξιοτήτων», που θα παλιώνουν με την παραμικρή αλλαγή της τεχνολογίας, χωρίς τα στέρεα θεμέλια τα οποία εξασφαλίζει η θεμελιακή, γενική Μόρφωση.
Δεύτερο: μια ραγδαία πόλωση μεταξύ σχολείων ανάλογα με το γεωγραφικό τους χώρο, την κοινωνική καταγωγή των μαθητών τους, τις διαθέσεις των τοπικών επιχειρηματιών κλπ. Ο ενιαίος χαρακτήρας (όσος έχει απομείνει) της βασικής υποχρεωτικής εκπαίδευσης θα υποστεί το τελευταίο και συντριπτικό χτύπημα.
Αυτή είναι η ΜΕΓΑΛΗ ΑΛΗΘΕΙΑ που εκστόμισε η κα Υπουργός στην εκπομπή. Μετά ήρθε η περιποίηση των «προστατών» στους εκπαιδευτικούς. Βλέπετε, απαγορευμένη είναι η σωματική τιμωρία των μαθητών, όχι και των δασκάλων!
Γι΄ αυτό πρέπει να ανοίξουμε το πρόβλημα της Παιδείας σε όλο το λαό! Για αυτό πρέπει να συνδέσουμε τους κλαδικούς μας αγώνες με τους αγώνες για τη ΜΟΡΦΩΣΗ και τη ΔΟΥΛΕΙΑ όλων των νέων. ΓΙ΄ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΚΛΕΙΝΟΥΜΕ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΜΑΣ: ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΑΝΟΙΞΟΥΜΕ ΣΤΟ ΦΩΣ!