Νεαροί μαθητές από τη Γερμανία βρίσκονται στο Δίστομο και θα παρα
μείνουν στη χώρα μας για επτά ημέρες, πριν αναχωρήσουν την Κυριακή για την χώρα τους.
Μια έξοχη δημοσιογραφική δουλειά του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσ
εων, που τιμάει τη δημοσιογραφία!
Φέτος συμπληρώνονται 66 χρόνια από τη σφαγή του Διστόμου, που σημειώθηκε στις 10 Ιουνίου 1944 και πέρασε στις μαύρες σελίδες της παγκόσμιας ιστορίας ως μία από τις μεγαλύτερες σφαγές αμάχων κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, στην οποία προχώρησαν οι Γερμανοί Ναζί λίγο πριν την ήττα τους και την οριστική αποχώρησή τους από την Ελλάδα.
Οι νεκροί έφθασαν τους 228, από τους οποίους 117 γυναίκες και 111 άντρες, ανάμεσά τους 53 παιδιά κάτω των 16 ετών.
Μια αξιέπαινη πρωτοβουλία της Ευαγγελικής Εκκλησίας της Νυρεμβέργης που ξεκίνησε τη δεκαετία του 1980, συνεχίζεται και φέτος σε συνεργασία με τον μαρτυρικό Δήμο Διστόμου και τον Πολιτισμικό Σύλλογο Διστόμου και αφορά την επίσκεψη και φιλοξενία κάθε χρόνο, εναλλάξ, Γερμανών μαθητών στο Δίστομο και Ελλήνων μαθητών στη Νυρεμβέργη της Γερμανίας.
Σκοπός αυτών των επισκέψεων ήταν και είναι η διατήρηση της ιστορικής μνήμης, η συναδέλφωση των δύο λαών και η ειρήνη.
Ευχή και επιθυμία των νέων της Ελλάδας και της Γερμανίας, που είχαμε την ευκαιρία να συναντήσουμε κατά τη διάρκεια της επίσκεψής τους στον ιερό Βράχο της Ακροπόλεως και του νέου Μουσείου, είναι
«Ποτέ πια πόλεμος, Ειρήνη σε όλο τον κόσμο».
Οι Γερμανοί μαθητές και οι συνοδοί τους δήλωσαν ότι είναι κατενθουσιασμένοι, από την Ιστορία, τον Πολιτισμό, τις ομορφιές και τη φιλοξενία της Ελλάδας και ομολόγησαν ότι γνωρίζουν περισσότερα για την αρχαία Ελλάδα παρά για τη σύγχρονη.
Ενδεικτικά μας ανέφεραν...
Σόφι: «Στην αρχή είχα επιφυλάξεις σχετικά με το τι θα αντιμετωπίσω στο Δίστομο, το καλωσόρισμα όμως των κατοίκων της περιοχής και
η φιλοξενία τους με έκαναν να νιώσω πολύ άνετα και να καταλάβω ότι μας δέχονται ως φίλους».
Κλαούντια - μια από τις δύο συνοδούς των παιδιών από τη Γερμανία: «Θεωρούμε αυτό το ταξίδι ως μια μεγάλη ευκαιρία για να γνωριστούμε με τα παιδιά και τους κατοίκους του Διστόμου, να μάθουμε περισσότερα για την ιστορία της περιοχής και να πάμε ένα βήμα μπροστά ως γενιά συμφιλίωσης. Επισκεφθήκαμε χθες το Μνημείο του Διστόμου και αισθανθήκαμε πραγματική συγκίνηση».
Τζούλιεν: «Αισθάνθηκα σοκαρισμένη όταν παρακολούθησα το ντοκιμαντέρ "Ένα Τραγούδι για την Αργύρη", λίγες ημέρες πριν έρθουμε στην Ελλάδα. Αισθάνθηκα πολύ άσχημα για όσα είχαν γίνει στην περιοχή του Διστόμου από τους Γερμανούς στρατιώτες στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Όμως, η παρουσία μας σήμερα εδώ στέλνει ένα μήνυμα συμφιλίωσης και ειρήνης».
Κατερίνα Παντίσκα: «Αισθανόμαστε ενθουσιασμένοι που τα παιδιά αυτά βρίσκονται εδώ. Με αυτή την ανταλλαγή θέλουμε να δείξουμε ότι μπορούμε να συμφιλιωθούμε με αυτούς τους ανθρώπους. Δεν υπάρχει κάτι που να μας χωρίζει, δεν είναι εχθροί μας, έχουμε συγχωρέσει αυτό που έγινε στο Δίστομο, δεν το ξεχνάμε, αλλά μπορούμε να είμαστε φίλοι χωρίς προκαταλήψεις. Αυτό ισχύει όχι μόνο για εμάς, αλλά για όλους τους κατοίκους του Διστόμου, γιατί όλοι χαίρονται που υπάρχει αυτή η ανταλλαγή μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας.
Πιστεύω ότι αυτή η φιλία μεταξύ μας θα συνεχιστεί και θα διαρκέσει πέραν από αυτή την ολιγοήμερη επίσκεψη των Γερμανών μαθητών στην Ελλάδα».
Μίνα Κώτσου, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Πολιτισμικού Συλλόγου Διστόμου: «Η προσπάθεια αυτή ξεκίνησε τη δεκαετία του ΄80 με πρωτοβουλία της Ευαγγελικής Εκκλησίας της Νυρεμβέργης και από την πρώτη στιγμή οι Διστομίτες την αγκάλιασαν, δεν υπήρξε καμία έχθρα απέναντι στα παιδιά. Το Δίστομο δεν κρατά μίσος για τον γερμανικό λαό, αντιθέτως εμείς τους περιμένουμε κάθε χρόνο με πολύ αγάπη. Δεν υπάρχει καμία προκατάληψη ακόμη και από εκείνους τους ανθρώπους που έχουν χάσει πρόσωπα πολύ δικά τους. Οι Διστομίτες δεν κρατούν μίσος, χωρίς ωστόσο να ξεχνάμε τους νεκρούς μας, τους οποίους και τιμάμε κάθε χρόνο. Αυτή η ανταλλαγή έχει ακριβώς αυτό το σκοπό: την προώθηση της φιλίας μεταξύ των νέων ανθρώπων και την εδραίωση της παγκόσμιας ειρήνης. Η διατήρηση του μίσους δεν εξυπηρετεί κανέναν, αυτό που θέλουμε εμείς είναι να μην υπάρξει ποτέ άλλο Δίστομο».
Οι νεαροί μαθητές από τη Γερμανία θα παραμείνουν στη χώρα μας για επτά ημέρες και θα αναχωρήσουν την Κυριακή. Αύριο, θα επισκεφθούν το Ναύπλιο και την Επίδαυρο, την Πέμπτη τη Λιβαδειά, την Παρασκευή την Ιτέα και το Γαλαξίδι, ενώ φυσικά δεν θα λείψουν και οι αποδράσεις στις κοντινές παραλίες για τις απαραίτητες καλοκαιρινές βουτιές.
Το Ιστορικό των Αποζημιώσεων
Αναζητώντας την τύχη των διεκδικήσεων των κατοίκων του Διστόμου για αποζημιώσεις από το γερμανικό κράτος απευθυνθήκαμε στη δικηγόρο Κέλλυ Σταμούλη, κόρη του αείμνηστου δικηγόρου Ιωάννη Σταμούλη, ο οποίος είχε ξεκινήσει τον δικαστικό αγώνα, και παραθέτουμε αυτούσια τη δήλωσή της για την πορεία αυτού του δικαστικού μαραθώνιου έως σήμερα: «Το 1995 συντάσσεται και κατατίθεται από τον Ιωάννη Σταμούλη αγωγή δια της οποίας οι συγγενείς των θυμάτων του Γ΄ Ράιχ του Διστόμου απαιτούν από το Γερμανικό Δημόσιο την υλική και ηθική ικανοποίησή τους για τα εγκλήματα-θηριωδίες που διέπραξαν κατά των συγγενών τους οι στρατιώτες του Γ΄ Ράιχ. Νομικά, η κίνηση αυτή του Σταμούλη, θεωρείται "παγκόσμια πρώτη", αφού για πρώτη φορά απαιτούνται αποζημιώσεις ατομικά από συγγενείς θυμάτων κατά αλλοδαπού δημοσίου (δηλαδή από άτομα και όχι από κράτος)
Ετσι, το 1997 εκδίδεται η υπ' αριθμόν 137/97 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Λιβαδειάς, η οποία δικαιώνει τους Διστομίτες και επιδικάζει αποζημίωση για ψυχική οδύνη
Το 2000 το γερμανικό δημόσιο ασκεί αναίρεση ενώπιον του Αρείου Πάγου κατά της αποφάσεως αυτής, υποστηρίζοντας ότι η Γερμανία απολαμβάνει του προνομίου της ετεροδικίας-δηλαδή ότι δεν είναι δυνατόν να δικάζεται (η Γερμανία) σε ξένη χώρα για τα εγκλήματα που διέπραξε στο παρελθόν. Θεωρεί δηλαδή η Γερμανία ότι πρέπει να δικαστεί ενώπιον των γερμανικών δικαστηρίων και όχι ενώπιον των δικαστηρίων άλλης χώρας (!!!)
Εκδίδεται η υπ΄ αριθμόν 11/2000 απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου η οποία απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως του γερμανικού δημοσίου και έτσι η Γερμανία από εκείνη τη στιγμή οφείλει πλέον να καταβάλει στους Διστομίτες τα ποσά που έχει επιδικάσει το Πολυμελές Πρωτοδικείο Λιβαδειάς το 1997 (περίπου 60 εκατ. ευρώ με τους τόκους έως σήμερα)
Η Γερμανία αρνείται να καταβάλει τα ποσά που δια της ως άνω δικαστικής αποφάσεως οφείλει και έτσι ο Ιωάννης Σταμούλης προχωράει σε αναγκαστική εκτέλεση κατά των περιουσιακών στοιχείων του γερμανικού δημοσίου στην Ελλάδα.
Το γερμανικό δημόσιο ασκεί αμέσως ανακοπή (το 2002) και ισχυρίζεται ότι για να γίνει αναγκαστική εκτέλεση κατά των περιουσιακών του στοιχείων στην Ελλάδα απαιτείται η προηγούμενη άδεια του Υπουργού Δικαιοσύνης βάσει της διατάξεως 923 Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας. Σημειωτέον ότι παρόμοια διάταξη δεν υπάρχει σε καμία άλλη χώρα του κόσμου!!!
Η ανακοπή του γερμανικού δημοσίου γίνεται δεκτή από το ελληνικό δικαστήριο και ως εκ τούτου οι Διστομίτες δεν μπορούν να εισπράξουν τα χρήματά τους αφού όλοι ανεξαιρέτως οι Υπουργοί Δικαιοσύνης από το 2000 έως και σήμερα αρνούνται να δώσουν την άδεια
Το 2004 ο Ιωάννης Σταμούλης, συνειδητοποιώντας το αδιέξοδο που του προκαλεί ο εκάστοτε Υπουργός Δικαιοσύνης, "βάζει σε εφαρμογή" τον Κανονισμό 44/2001 του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου δυνάμει του οποίου η ελληνική αμετάκλητη απόφαση του δικαστηρίου της Λιβαδειάς μπορεί να κηρυχτεί εκτελεστή σε άλλο κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Επιλέγει την Ιταλία προκειμένου να κινήσει αυτήν τη διαδικασία και πράγματι το Νοέμβριο του 2008 (μετά από 4χρονο αγώνα και στην Ιταλία) κηρύσσεται εκτελεστή η απόφαση της Λιβαδειάς στην Ιταλία. Οι Διστομίτες δηλαδή μπορούν να δικαιωθούν από τους Ιταλούς δικαστές, αφού η ελληνική πολιτεία πεισματικά αρνείται να ευαισθητοποιηθεί και να ικανοποιήσει τους Ελληνες...
Σημειωτέον ότι ο Ελληνας Υπουργός Δικαιοσύνης μπορεί ανά πάσα στιγμή να δώσει το πράσινο φως προκειμένου να συνεχιστεί η διαδικασία αναγκαστικής εκτελέσεως και ως εκτούτου οι Ελληνες να αποζημιωθούν επιτέλους για τις θηριωδίες των Γερμανών. Ο νυν Υπουργός Δικαιοσύνης δεν έχει πάρει σαφή θέση ως προς τις προθέσεις του αναφορικά με το ζήτημα αυτό που τόσα χρόνια ταλαιπωρεί τόσους Ελληνες.
Εν τω μεταξύ η Γερμανία προσφεύγει στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης θέτοντας το ερώτημα κατά πόσο η Ιταλία έπραξε νόμιμα αναγνωρίζοντας (κηρύσσοντας εκτελεστή την ελληνική απόφαση στην Ιταλία) στους Ελληνες το δικαίωμα να αποζημιωθούν από τα περιουσιακά στοιχεία της Γερμανίας στην Ιταλία. Φημολογείται ότι η Γερμανία προσέφυγε στη Χάγη προκειμένου να αποτρέψει άλλες χώρες να ζητήσουν αποζημιώσεις (με ατομική προσφυγή όπως οι Διστομίτες) για τα εγκλήματα του Γ΄ Ράιχ. Προ δύο μηνών με Διάταγμά του ο πρωθυπουργός της Ιταλίας Σίλβιο Μπερλουσκόνι ανέστειλε όλες τις διαδικασίες εκτελέσεως κατά περιουσιακών στοιχείων αλλοδαπού δημοσίου μέχρι το τέλος του 2011.
Είναι φανερό ότι το θέμα του Διστόμου έχει πλέον πάρει παγκόσμιες διαστάσεις και αποδεικνύεται ότι η πρωτοβουλία και ο αγώνας του Ιωάννη Σταμούλη σίγουρα τάραξε τους διεθνείς νομικούς κύκλους!».
από σίβυλλα
μείνουν στη χώρα μας για επτά ημέρες, πριν αναχωρήσουν την Κυριακή για την χώρα τους.Μια έξοχη δημοσιογραφική δουλειά του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσ
εων, που τιμάει τη δημοσιογραφία!Φέτος συμπληρώνονται 66 χρόνια από τη σφαγή του Διστόμου, που σημειώθηκε στις 10 Ιουνίου 1944 και πέρασε στις μαύρες σελίδες της παγκόσμιας ιστορίας ως μία από τις μεγαλύτερες σφαγές αμάχων κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, στην οποία προχώρησαν οι Γερμανοί Ναζί λίγο πριν την ήττα τους και την οριστική αποχώρησή τους από την Ελλάδα.
Οι νεκροί έφθασαν τους 228, από τους οποίους 117 γυναίκες και 111 άντρες, ανάμεσά τους 53 παιδιά κάτω των 16 ετών.
Μια αξιέπαινη πρωτοβουλία της Ευαγγελικής Εκκλησίας της Νυρεμβέργης που ξεκίνησε τη δεκαετία του 1980, συνεχίζεται και φέτος σε συνεργασία με τον μαρτυρικό Δήμο Διστόμου και τον Πολιτισμικό Σύλλογο Διστόμου και αφορά την επίσκεψη και φιλοξενία κάθε χρόνο, εναλλάξ, Γερμανών μαθητών στο Δίστομο και Ελλήνων μαθητών στη Νυρεμβέργη της Γερμανίας.
Σκοπός αυτών των επισκέψεων ήταν και είναι η διατήρηση της ιστορικής μνήμης, η συναδέλφωση των δύο λαών και η ειρήνη.
Ευχή και επιθυμία των νέων της Ελλάδας και της Γερμανίας, που είχαμε την ευκαιρία να συναντήσουμε κατά τη διάρκεια της επίσκεψής τους στον ιερό Βράχο της Ακροπόλεως και του νέου Μουσείου, είναι
«Ποτέ πια πόλεμος, Ειρήνη σε όλο τον κόσμο».
Οι Γερμανοί μαθητές και οι συνοδοί τους δήλωσαν ότι είναι κατενθουσιασμένοι, από την Ιστορία, τον Πολιτισμό, τις ομορφιές και τη φιλοξενία της Ελλάδας και ομολόγησαν ότι γνωρίζουν περισσότερα για την αρχαία Ελλάδα παρά για τη σύγχρονη.
Ενδεικτικά μας ανέφεραν...
Σόφι: «Στην αρχή είχα επιφυλάξεις σχετικά με το τι θα αντιμετωπίσω στο Δίστομο, το καλωσόρισμα όμως των κατοίκων της περιοχής και
η φιλοξενία τους με έκαναν να νιώσω πολύ άνετα και να καταλάβω ότι μας δέχονται ως φίλους». Κλαούντια - μια από τις δύο συνοδούς των παιδιών από τη Γερμανία: «Θεωρούμε αυτό το ταξίδι ως μια μεγάλη ευκαιρία για να γνωριστούμε με τα παιδιά και τους κατοίκους του Διστόμου, να μάθουμε περισσότερα για την ιστορία της περιοχής και να πάμε ένα βήμα μπροστά ως γενιά συμφιλίωσης. Επισκεφθήκαμε χθες το Μνημείο του Διστόμου και αισθανθήκαμε πραγματική συγκίνηση».
Τζούλιεν: «Αισθάνθηκα σοκαρισμένη όταν παρακολούθησα το ντοκιμαντέρ "Ένα Τραγούδι για την Αργύρη", λίγες ημέρες πριν έρθουμε στην Ελλάδα. Αισθάνθηκα πολύ άσχημα για όσα είχαν γίνει στην περιοχή του Διστόμου από τους Γερμανούς στρατιώτες στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Όμως, η παρουσία μας σήμερα εδώ στέλνει ένα μήνυμα συμφιλίωσης και ειρήνης».
Κατερίνα Παντίσκα: «Αισθανόμαστε ενθουσιασμένοι που τα παιδιά αυτά βρίσκονται εδώ. Με αυτή την ανταλλαγή θέλουμε να δείξουμε ότι μπορούμε να συμφιλιωθούμε με αυτούς τους ανθρώπους. Δεν υπάρχει κάτι που να μας χωρίζει, δεν είναι εχθροί μας, έχουμε συγχωρέσει αυτό που έγινε στο Δίστομο, δεν το ξεχνάμε, αλλά μπορούμε να είμαστε φίλοι χωρίς προκαταλήψεις. Αυτό ισχύει όχι μόνο για εμάς, αλλά για όλους τους κατοίκους του Διστόμου, γιατί όλοι χαίρονται που υπάρχει αυτή η ανταλλαγή μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας.
Πιστεύω ότι αυτή η φιλία μεταξύ μας θα συνεχιστεί και θα διαρκέσει πέραν από αυτή την ολιγοήμερη επίσκεψη των Γερμανών μαθητών στην Ελλάδα».
Μίνα Κώτσου, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Πολιτισμικού Συλλόγου Διστόμου: «Η προσπάθεια αυτή ξεκίνησε τη δεκαετία του ΄80 με πρωτοβουλία της Ευαγγελικής Εκκλησίας της Νυρεμβέργης και από την πρώτη στιγμή οι Διστομίτες την αγκάλιασαν, δεν υπήρξε καμία έχθρα απέναντι στα παιδιά. Το Δίστομο δεν κρατά μίσος για τον γερμανικό λαό, αντιθέτως εμείς τους περιμένουμε κάθε χρόνο με πολύ αγάπη. Δεν υπάρχει καμία προκατάληψη ακόμη και από εκείνους τους ανθρώπους που έχουν χάσει πρόσωπα πολύ δικά τους. Οι Διστομίτες δεν κρατούν μίσος, χωρίς ωστόσο να ξεχνάμε τους νεκρούς μας, τους οποίους και τιμάμε κάθε χρόνο. Αυτή η ανταλλαγή έχει ακριβώς αυτό το σκοπό: την προώθηση της φιλίας μεταξύ των νέων ανθρώπων και την εδραίωση της παγκόσμιας ειρήνης. Η διατήρηση του μίσους δεν εξυπηρετεί κανέναν, αυτό που θέλουμε εμείς είναι να μην υπάρξει ποτέ άλλο Δίστομο».
Οι νεαροί μαθητές από τη Γερμανία θα παραμείνουν στη χώρα μας για επτά ημέρες και θα αναχωρήσουν την Κυριακή. Αύριο, θα επισκεφθούν το Ναύπλιο και την Επίδαυρο, την Πέμπτη τη Λιβαδειά, την Παρασκευή την Ιτέα και το Γαλαξίδι, ενώ φυσικά δεν θα λείψουν και οι αποδράσεις στις κοντινές παραλίες για τις απαραίτητες καλοκαιρινές βουτιές.
Το Ιστορικό των Αποζημιώσεων
Αναζητώντας την τύχη των διεκδικήσεων των κατοίκων του Διστόμου για αποζημιώσεις από το γερμανικό κράτος απευθυνθήκαμε στη δικηγόρο Κέλλυ Σταμούλη, κόρη του αείμνηστου δικηγόρου Ιωάννη Σταμούλη, ο οποίος είχε ξεκινήσει τον δικαστικό αγώνα, και παραθέτουμε αυτούσια τη δήλωσή της για την πορεία αυτού του δικαστικού μαραθώνιου έως σήμερα: «Το 1995 συντάσσεται και κατατίθεται από τον Ιωάννη Σταμούλη αγωγή δια της οποίας οι συγγενείς των θυμάτων του Γ΄ Ράιχ του Διστόμου απαιτούν από το Γερμανικό Δημόσιο την υλική και ηθική ικανοποίησή τους για τα εγκλήματα-θηριωδίες που διέπραξαν κατά των συγγενών τους οι στρατιώτες του Γ΄ Ράιχ. Νομικά, η κίνηση αυτή του Σταμούλη, θεωρείται "παγκόσμια πρώτη", αφού για πρώτη φορά απαιτούνται αποζημιώσεις ατομικά από συγγενείς θυμάτων κατά αλλοδαπού δημοσίου (δηλαδή από άτομα και όχι από κράτος)
Ετσι, το 1997 εκδίδεται η υπ' αριθμόν 137/97 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Λιβαδειάς, η οποία δικαιώνει τους Διστομίτες και επιδικάζει αποζημίωση για ψυχική οδύνη
Το 2000 το γερμανικό δημόσιο ασκεί αναίρεση ενώπιον του Αρείου Πάγου κατά της αποφάσεως αυτής, υποστηρίζοντας ότι η Γερμανία απολαμβάνει του προνομίου της ετεροδικίας-δηλαδή ότι δεν είναι δυνατόν να δικάζεται (η Γερμανία) σε ξένη χώρα για τα εγκλήματα που διέπραξε στο παρελθόν. Θεωρεί δηλαδή η Γερμανία ότι πρέπει να δικαστεί ενώπιον των γερμανικών δικαστηρίων και όχι ενώπιον των δικαστηρίων άλλης χώρας (!!!)
Εκδίδεται η υπ΄ αριθμόν 11/2000 απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου η οποία απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως του γερμανικού δημοσίου και έτσι η Γερμανία από εκείνη τη στιγμή οφείλει πλέον να καταβάλει στους Διστομίτες τα ποσά που έχει επιδικάσει το Πολυμελές Πρωτοδικείο Λιβαδειάς το 1997 (περίπου 60 εκατ. ευρώ με τους τόκους έως σήμερα)
Η Γερμανία αρνείται να καταβάλει τα ποσά που δια της ως άνω δικαστικής αποφάσεως οφείλει και έτσι ο Ιωάννης Σταμούλης προχωράει σε αναγκαστική εκτέλεση κατά των περιουσιακών στοιχείων του γερμανικού δημοσίου στην Ελλάδα.
Το γερμανικό δημόσιο ασκεί αμέσως ανακοπή (το 2002) και ισχυρίζεται ότι για να γίνει αναγκαστική εκτέλεση κατά των περιουσιακών του στοιχείων στην Ελλάδα απαιτείται η προηγούμενη άδεια του Υπουργού Δικαιοσύνης βάσει της διατάξεως 923 Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας. Σημειωτέον ότι παρόμοια διάταξη δεν υπάρχει σε καμία άλλη χώρα του κόσμου!!!
Η ανακοπή του γερμανικού δημοσίου γίνεται δεκτή από το ελληνικό δικαστήριο και ως εκ τούτου οι Διστομίτες δεν μπορούν να εισπράξουν τα χρήματά τους αφού όλοι ανεξαιρέτως οι Υπουργοί Δικαιοσύνης από το 2000 έως και σήμερα αρνούνται να δώσουν την άδεια
Το 2004 ο Ιωάννης Σταμούλης, συνειδητοποιώντας το αδιέξοδο που του προκαλεί ο εκάστοτε Υπουργός Δικαιοσύνης, "βάζει σε εφαρμογή" τον Κανονισμό 44/2001 του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου δυνάμει του οποίου η ελληνική αμετάκλητη απόφαση του δικαστηρίου της Λιβαδειάς μπορεί να κηρυχτεί εκτελεστή σε άλλο κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Επιλέγει την Ιταλία προκειμένου να κινήσει αυτήν τη διαδικασία και πράγματι το Νοέμβριο του 2008 (μετά από 4χρονο αγώνα και στην Ιταλία) κηρύσσεται εκτελεστή η απόφαση της Λιβαδειάς στην Ιταλία. Οι Διστομίτες δηλαδή μπορούν να δικαιωθούν από τους Ιταλούς δικαστές, αφού η ελληνική πολιτεία πεισματικά αρνείται να ευαισθητοποιηθεί και να ικανοποιήσει τους Ελληνες...
Σημειωτέον ότι ο Ελληνας Υπουργός Δικαιοσύνης μπορεί ανά πάσα στιγμή να δώσει το πράσινο φως προκειμένου να συνεχιστεί η διαδικασία αναγκαστικής εκτελέσεως και ως εκτούτου οι Ελληνες να αποζημιωθούν επιτέλους για τις θηριωδίες των Γερμανών. Ο νυν Υπουργός Δικαιοσύνης δεν έχει πάρει σαφή θέση ως προς τις προθέσεις του αναφορικά με το ζήτημα αυτό που τόσα χρόνια ταλαιπωρεί τόσους Ελληνες.
Εν τω μεταξύ η Γερμανία προσφεύγει στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης θέτοντας το ερώτημα κατά πόσο η Ιταλία έπραξε νόμιμα αναγνωρίζοντας (κηρύσσοντας εκτελεστή την ελληνική απόφαση στην Ιταλία) στους Ελληνες το δικαίωμα να αποζημιωθούν από τα περιουσιακά στοιχεία της Γερμανίας στην Ιταλία. Φημολογείται ότι η Γερμανία προσέφυγε στη Χάγη προκειμένου να αποτρέψει άλλες χώρες να ζητήσουν αποζημιώσεις (με ατομική προσφυγή όπως οι Διστομίτες) για τα εγκλήματα του Γ΄ Ράιχ. Προ δύο μηνών με Διάταγμά του ο πρωθυπουργός της Ιταλίας Σίλβιο Μπερλουσκόνι ανέστειλε όλες τις διαδικασίες εκτελέσεως κατά περιουσιακών στοιχείων αλλοδαπού δημοσίου μέχρι το τέλος του 2011.
Είναι φανερό ότι το θέμα του Διστόμου έχει πλέον πάρει παγκόσμιες διαστάσεις και αποδεικνύεται ότι η πρωτοβουλία και ο αγώνας του Ιωάννη Σταμούλη σίγουρα τάραξε τους διεθνείς νομικούς κύκλους!».
από σίβυλλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου