Αγαπητέ κύριε Μάριε Ζέρβα.

του Κ. Καναβούρη

(Aυγή- Ημερομηνία δημοσίευσης: 04/04/2010)

Αγαπητέ κύριε Μάριε Ζέρβα. Συγχωρήστε μου το θάρρος να σας γράψω σήμερα που είναι Μεγάλο Σάββατο και αύριο είναι το πασίγνωστο "Πάσχα των Ελλήνων Πάσχα", όπως ασφαλώς θα έχετε πληροφορηθεί και όπως ακριβώς θα έχει διδαχθεί στο Χριστομαθές και Ελληνοπρεπές Λύκειο το οποίο τελειώσατε. Ξέρετε, πρόκειται για το ίδιο σχολείο -όχι βέβαια κτηριακώς- μέσα στο οποίο περιεφέρετο ως δακρυρροούσα Μαγδαληνή ο τότε υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων (σε μια παρακρουστική διαδραστική διασύνδεση -αυτό το λέω επειδή είμαι μορφωμένος, ίσως και παραμορφωμένος- μεταξύ Εθνικότητας, Παιδείας, Θρησκευμάτων και ό,τι ήθελε προκύψει και ό,τι προαιρείσθε αμήν) εκείνος εκεί ο Στυλιανίδης με τη σημαία αγκαλιά που τάχα μου την είχανε κανιβαλίσει οι καταληψίες μαθητές οι οποίοι είχαν καταλάβει το κτήριο του 7ου και 28ου Γυμνασίου - Λυκείου στο Παγκράτι.
Ψέματα ήτανε, κύριε Ζέρβα, που είσαστε σήμερα στη φυλακή. Μούφα σκηνή. Μούφα συγκίνηση. Άλλωστε ο κύριος Στυλιανίδης, υπουργός Παιδείας ων, διασκέδαζε στα μπουζούκια τη νύχτα που σκοτώσανε τον Αλέξη Γρηγορόπουλο, τον οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, κανιβαλίζει στη δίκη ο δικηγόρος υπερασπιστής του φονιά Κορκονέα, ερίτιμος κύριος Αλέξης Κούγιας. Αυτά όμως, κύριε Μάριε Ζέρβα, συμβαίνουν στις δημοκρατίες οι οποίες, όπως είπε και ο, προκλητικότατα νόμιμος μια ολόκληρη ζωή, Κώστας Μητσοτάκης, δεν έχουν αδιέξοδα. Για να υπάρξουν άλλωστε αδιέξοδα πρέπει κανείς να τα συνειδητοποιεί. Να ξοδευτεί. Κι εσείς, κύριε Ζέρβα, υπήρξατε -και συγγνώμη για το θάρρος- ατυχής. Ξοδευτήκατε. Τολμώ να πω ότι συνειδητοποιήσατε ιδίοις εξόδοις το αδιέξοδο της δημοκρατίας. Συνειδητοποιήσατε τη λαθραία της νομιμότητα. Αυτή τη νομιμότητα που επιτρέπει στην οικογένεια Στυλιανίδη -υπουργού Παιδείας, επαναλαμβάνω- να έχει οικονομικά συμφέροντα τουλάχιστον διερευνητέα.
Δεν είναι η μόνη οικογένεια, αγαπητέ κύριε. Το ίδιο συμβαίνει και με την οικογένεια Παπανδρέου λόγω των δραστηριοτήτων -των νόμιμων, προς Θεού- του αδερφού Αντρίκου και των ανέλεγκτων -πλην νομίμων εστέ βέβαιος- οικονομικών προσόδων του αδερφού Νίκου του επονομαζόμενου και συγγραφέως, αγνώστων, προσέτι, όμως συγγραφικών προσόντων. Εκτός βέβαια και αν σ' αυτή τη διεξοδική δημοκρατία των κραταιών και των ανωνύμων προσόντων επωνυμίας τα φληναφήματα ονομάζονται συγγράμματα. Αλλά είπαμε, αγαπητέ κύριε, που στα πιο ωραία σας νιάτα -τέτοια μέρα- είσαστε στη φυλακή. Ευλογημένο ας είναι το όνομα του ανασταθησομένου Χριστού. Αμήν. Το λέω αυτό διότι είστε τυχερός, κύριε. Τυχερός επειδή συμμετείχατε σε διαδήλωση. Και η δημοκρατία της οποίας μετέχει ο κύριος Χρυσοχοΐδης, που ακόμα ψάχνει το ποιος φταίει για τα εμετικά συνθήματα των υφισταμένων του (αντί να έχει παραιτηθεί ή να τον παραιτήσουν αυτοστιγμή και αυτόν και σύμπασα την ηγεσία του Λιμενικού Σώματος έως έσχατου φασιστικού υποποδίου), η δημοκρατία λοιπόν, κύριε Μάριε Ζέρβα, ακόμα επιτρέπει τις διαδηλώσεις. Διαφορετικά, κύριε Ζέρβα, δεν ξέρω και φοβάμαι να φανταστώ πού θα είσασταν σήμερα αν ο μπάτσος που, αφού σας άρπαξε από τα μαλλιά, αφού σας περιποιήθηκε καταλλήλως, αφού σας έστειλε και στον Άννα και στον Καϊάφα, οι οποίοι συμφώνησαν ότι ο ραβδούχος (πώς λέγεται είπαμε;) έχει δίκιο, αφού συνέβησαν όλα αυτά τα ωραία, σας έστειλαν απλώς στη φυλακή. Θρίαμβος της δημοκρατίας που σέβεται τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους εκ μέρους των πολιτών. Ακόμα κι όταν κάνουν παρέες κακές, όπως ο Μανώλης Γλέζος, όπως απεφάνθη χυδαϊστί ο μέγας ιεράρχης Πάγκαλος, ο και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, ο οποίος βεβαίως αύριο, αγαπητέ κύριε Μάριε Ζέρβα, θα... συναγελάζεται με την ποσότητα δημοκρατίας που του αναλογεί στον οβελία, όσο μεγάλη κι αν είναι αυτή. Και θα είναι έξω. Ενώ εσείς, κύριε Ζέρβα, θα είστε μέσα. Διότι η δημοκρατία σάς προστάτευσε. Φανταστείτε να περιφερόσασταν κατά μόνας ή με παρέα στα Εξάρχεια και να πέφτατε πάνω σε αψίκορους -εν αγωνία εκπληρώσεως καθήκοντος τελούντων- οπλοφόρων. Σήμερα θα ψάχναμε αιτιολογημένη εσοχή να κρυφτούμε, γιατί σ' αυτή τη δημοκρατία πάντα θα υπάρχει ένας Κούγιας που θα ψάχνει την εσοχή στην οποία καθόταν και έτρωγε αμφίψωμον (ελληνιστί το σάντουιτς, μη μας πούνε και ανθέλληνες και ράψουνε κοστούμι με το δέρμα μας οι υποβρύχιοι πατριώτες), εκείνο το παιδί, ο Αλέξης Γρηγορόπουλος, που τότε το σκοτώσανε και τώρα το ρίχνουν στα παιδιά της δημοκρατίας. Αυτής της δημοκρατίας. Γι' αυτό το παιδί, αγαπητέ κύριε Ζέρβα, δεν υπάρχει Ανάσταση. Υπήρξε ένα παιδί ιδίοις αναλώμασι.


Ανάσταση υπάρχει για τους Χρυσοχοΐδηδες. Για τον μπάτσο που σας χτύπησε, σας συνέλαβε και σας πήγε σηκωτό στην κόλαση. Ανάσταση υπάρχει για τον ανακριτή και τον εισαγγελέα που σας στέρησαν την ελευθερία, λες και είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο. Ανάσταση υπάρχει στο χημείο της δημοκρατίας, εκεί όπου ένα μπουκάλι αφριζόντων πομφολύγων (σαμπουάν) μετατρέπεται σε βόμβα μολότοφ, διά της κατάλληλης επεξεργασίας στα χαλκεία της ασφαλούς και αδιαμαρτύρητης προσελεύσεως όλων στην εργασία τους, στην οικία τους, στην ενορία τους, αμήν.

Γι' αυτό βρίσκεστε στη φυλακή τέτοια μέρα, κύριε Ζέρβα. Επειδή σήμερα το βράδυ έχουμε Ανάσταση και αύριο Πάσχα. Και τέτοιες μέρες η δημοκρατία δεν γίνεται να έχει την παραμικρή υποψία επισφάλειας. Το παραμικρό αδιέξοδο. Σήμερα, στην πιο ελληνική γιορτή, πρέπει να μπαινοβγαίνουν ελεύθερα με τις κουστωδίες τους οι ιδιοκτήτες των off shore εταιρειών, τα λαμόγια από τα έγκατα της Μυκόνου, οι σιωπηλοί και εξαγριωμένοι από την πίεση της ίδιας τους πολιτικής μετέχοντες στην άσκησή της, οι κατάδικοι ιδιοκτήτες ποδοσφαιρικών εταιρειών (κάθειρκτοι, για την ακρίβεια), όπως ο επικίνδυνος Μάκης Ψωμιάδης, οι κατάδικοι ιδιοκτήτες τηλεοπτικών συχνοτήτων (εκτός της παρανομίας η οποία έγκειται στην ίδια την ιδιοκτησία δημόσιας περιουσίας που είναι η τηλεοπτική ή ραδιοφωνική συχνότητα), όπως ο Μίνως Κυριακού, οι φοροφυγάδες, ο κάθε Λαυρεντιάδης από το πουθενά, ο κάθε Ρέστης από το πουθενά, ο κάθε -δυστυχώς, δυστυχέστατα, διότι προς στιγμήν υπήρξε ελπίδα, αλλά φευ??? η θρησκειοποιημένη εκκλησία είναι ισχυρότερη- ο κάθε Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, ο κάθε αχαρακτήριστος που θέλει να τον λένε ιεράρχη, ο κάθε ένας που μπορεί και συμμετέχει στον βόρβορο που λέγεται εσμός της εξουσίας σε ένα κράτος που μέχρι τώρα πατάει στους εσμούς και όχι στους θεσμούς.

Γι' αυτό βρίσκεστε στη φυλακή, αγαπητότατε κύριε Μάριε Ζέρβα. Επειδή η δημοκρατία έχει εσμούς και όχι θεσμούς. Άρα δεν γίνεται να απολυμανθεί όταν βρίσκεται εν κινδύνω, και γίνεται μόνο να λυμανθεί ακόμα περισσότερο.

Δείγμα απλό, αγαπητέ κύριε: Στην περίπτωσή σας ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας (καλό Πάσχα, ήσυχε, κύριε Παπούλια) θεσμικώς δεν γίνεται να παρέμβει. Και έτσι βρίσκεστε στη φυλακή. Επίσης ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας που άνοιξε το Προεδρικό Μέγαρο (αλλ' όχι το λογισμικό των Εταιρειών Πολεμικού Υλικού) στον απλό λαό, δεν γίνεται να παρέμβει, ας πούμε, στην έρευνα για τον προσπορισμό χρημάτων, πολιτικών χρημάτων, αγρίων χρημάτων, στοιχημάτων, υποτραπέζιων παιγνίων, και έτσι όλοι αυτοί και άλλοι περισσότεροι βρίσκονται εκτός φυλακής. Αν λοιπόν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκπροσωπεί την έννοια και την ποιότητα της ισονομίας και της ισηγορίας, τότε, αγαπητέ κύριε Ζέρβα, είστε στη φυλακή για λόγους ισότητας.

Καλή Ανάσταση. Καλό Πάσχα. Και συγγνώμη.